چرا اوکراين ؟

هميشه فکر مي کردم چرا ما مثل هندي ها نبايد بتوانيم از نرم افزار اين همه پول در آوريم. فکر مي کردم شرکت هاي خارجي مي توانند با قيمت کم، کيفيت خوب و در زمان مناسب، پروژه هاي نرم افزاري خود را به ايران برون سپاري کنند. فکر مي کردم خيلي از هندي ها بهتر هستيم.

ولي اين تفکرات من اشتباه بوده است. ما نه تنها از هندي ها بهتر نيستيم، بلکه نکات منفي زيادي داريم که حتي اگر از آنها بهتر بوديم باز هم کسي به ما کار نمي داد.

ما نه تنها از هندي ها بلکه حتي از اوکرايني ها هم گران تر هستيم. من حتي فيدبک از يکي از دوستانم در يک کشور اروپائي دارم که در برخي از موارد حتي از آنها هم گران تر هستيم.

ما ثابت قدم نيستيم. نيروهاي ما تفکر يک شبه راه صد ساله رفتن را در ذهن دارند و اين باعث شده تا ثبات شرکت هاي ايراني متزلزل باشد.

ما خيلي از هندي ها پر هزينه تر هستيم. ده نفر هندي در دبي در يک اتاق زندگي مي کنند، چندين ماه يک دست لباس را مي پوشند( البته آن را تميز مي کنند)، کم غذا هستند و غذاي ارزان مي خورند. ولي ما ايراني ها، زبانم لال در بدو ورود بايد حداقل يک ماشين زير پايمان باشد.

زمان انجام پروژه هاي ما زياد است چون شرکت هاي ايراني در مقايسه با شرکت هاي هندي و اوکرايني بسيار کوچک هستند و کار ها در زمان بيشتري انجام مي شود.

ما قانون کپي رايت براي محصولات خارجي را رعايت نمي کنيم بنابر اين برون سپاري به ما بسيار خطرناک هست.

ما مطابق با استانداردهاي جهاني کار نمي کنيم.

و خلاصه اينکه ما خيلي کار داريم تا به گرد هندي ها برسيم و البته همين يکي دو سال آينده، از خيلي از کشورهاي ديگر هم عقب خواهيم افتاد.

ولي ما از همه ديگران با هوش تريم و همواره در تصميم و اراده، زبانزد جهانيان بوده ايم. در اين مورد هم اگر دولت کمک کند، موفق خواهيم بود.

درست است، اين همه مقدمه چيني کردم که به شما بگويم که دولت بايد همت عالي در اين زمينه داشته باشد و به جوانان ايراني اعتماد کند. گام هائي برداشته شده است ولي هنوز خيلي راه داريم. دولت هند در اين زمينه گوي سبقت را ربوده و با سرمايه گذاري روي نيروي جوان خود، امروز دارد آنچه را که کشت کرده، درو ميکند.

ما خيلي قابليت هاي نهفته داريم که بايد توسط مسئولين، در هر رده، شناسائي و شکوفا شوند. همه ما، نفر به نفر ايراني ها در اين مورد مسئول هستيم.